który mówił, że wolałaby rozmawiać bez świadków.

- Widziałam kogoś, ale nie poznałam cię. Dlaczego
i przechodniów. Minęły miesiące, ona rozkwitła jak
- Nie odebrał? - zdziwiła się Cindy.
Szczerze. Było jasne, że Katia latami uczyła się
włosy, proste i krótko ostrzyżone. Patrzył na ludzi,
Po raz pierwszy nie zaprotestowała, nie odwróciła
Dane wzruszył ramionami.
wypuścił go za kaucją. Już wczoraj nie było łodzi
na piętrze zatrzymuje się winda, wyskoczył na korytarz i pognał ku
zastanawiając się, czy Bryan wróci do domu. I czy uwierzy, gdy ona mu
W pokoju doktora Graya na metalowym stojaku
- Co ze mną będzie?
- Ale nie przejechałaś.
zaczynało świtać. Zastanawiał się, kiedy znów będzie

sprawiały, że czuł się tu jak w wesołym miasteczku. Na sztucznych kwiatach gromadził się
Bim! Barn!
kolorowymi mazakami.
mu się przejrzeć zapis z kamery z poprzedniej nocy. I jeszcze z kamer ruchu drogowego.
żyrandol, alarm przeciwpożarowy i wentylator, którego skrzydła przecinały gorące powietrze.
i obrazach związanych z tragicznymi wypadkami, które wydarzyły się w rodzinie. - Jest jeszcze coś. Mam wrażenie, że jestem obserwowana. Nie wiem, czy to policja pilnuje domu, czy ktoś mnie prześladuje, czy to tylko moja chora wyobraźnia. - Odetchnęła głęboko. - Czuję się, jakbym biegła, ale nie wiem, skąd i nie mam pojęcia dokąd. To mnie niepokoi. Doprowadza do obłędu. - Nie jesteś obłąkana. - Czekaj. Nie znasz mnie dobrze. - Wystarczająco dobrze, żeby wiedzieć, że nie jesteś obłąkana, to nie podlega dyskusji - powiedział poważnie i odłożył długopis. - Zróbmy sobie przerwę. Oboje jesteśmy zmęczeni. Może pójdziemy na prawdziwą kawę lub na kolację? Ja stawiam i oczywiście nie wliczam tego czasu do rachunku. - No, nie wiem - wahała się. Wolała być ostrożna. - Zgódź się - nalegał. - Jestem głodny. Obiecuję, że nie urządzę ci sesji terapeutycznej. - Położył notatnik na biurku i wstał. - Tuż za rogiem jest świetna restauracja. Z prawdziwą miejscową kuchnią. Przejdziemy się. - Ale... - Ja stawiam. No chodź. - Ruszył do drzwi, pobrzękując kluczami. Co to szkodzi? Jest jej psychoterapeutą, ale to nie znaczy, że nie mogą się lepiej poznać, prawda? Och, Caitlyn, pakujesz się w kłopoty. Poważne kłopoty. Ale to przecież nic nowego. Gdy wyszli, wziął ją za rękę i poprowadził ulicą, a potem przez plac do dwustuletniego domu. Weszli po schodkach do recepcji, skąd kelnerka zaprowadziła ich na górę do sali. Szerokie drzwi balkonowe prowadziły na lodzie, między stołami stały kwiaty w doniczkach. Ze swojego miejsca mogli widzieć plac i ulicę wysadzaną drzewami. Letni wiatr niósł zapach rzeki, ciepły aromat pieczonego chleba i ledwie wyczuwalną woń dymu papierosowego. - Czy życzą sobie państwo coś z baru? - zapytała kelnerka, kiedy już wyrecytowała listę dań polecanych przez szefa kuchni. - Caitlyn? - zapytał, a Caitlyn przypomniała sobie, kiedy ostatni raz piła alkohol. W noc śmierci Josha. W noc, której nie pamięta. - Mrożona herbata z cukrem - powiedziała. Dostrzegła błysk rozbawienia w jego oczach. - Wezmę szkocką. Bez wody. Gdy kelnerka odeszła, spojrzał na park, gdzie kilka osób spacerowało wśród wysokich, ciemnych dębów. Latarnie rzucały na ziemię jasne kręgi światła. Caitlyn poczuła ukłucie niepokoju. Czy ktoś czai się w ciemnościach, czy ktoś ich obserwuje? Otworzyła menu, ale nie miała apetytu, więc bez większego zainteresowania przejrzała listę dań. - Myślisz, że powinnam iść na policję? - zapytała, udając, że studiuje spis przystawek. - Mieliśmy o tym nie rozmawiać. Wzruszyła ramionami. - Chciałam poznać twoje zdanie. - Nie jestem prawnikiem. Myślę, że chyba będziesz potrzebowała adwokata. - Właśnie zaczęłam się za kimś rozglądać. Moja siostra jest prawnikiem, mówiłam ci. Nie zajmuje się już prawem karnym, ale dała mi kilka nazwisk i umówiła mnie na pojutrze na spotkanie. - To dobrze.
Walczyła, szarpała się, usiłowała się odwrócić, przekręcić tak, żeby napastnik znalazł się
Dwanaście lat temu, podczas dochodzenia w sprawie sióstr Caldwell, nie znaleźli
– Powinnam się martwić?
– Miała też fiolkę perfum, kazała mi ich używać, więc... Zrobiłam to. Musicie mi
supermarkecie pod drodze, i wręczył go córce. Jej zachwyt i chłodne zaskoczenie Delilah
pełen turbulencji. Czas uciekał, a Olivię ogarniały coraz gorsze przeczucia.
ruszył nad morze.
własne życie. – Podniosła wzrok na Bentza. – Jennifer była typem kobiety, która podejmie
zasadami. Wycie syren przecinające nocną ciszę rozniosło się echem po parkingu i wyrwało