- Dobry Boże, a są jeszcze jakieś? Myślałem, że zostały sprzedane już dawno temu.

stojącego w drzwiach Marka.
- Oczywiście, jaśnie panie - odparł kamerdyner bez¬namiętnym tonem. Bynajmniej go to nie zaskoczyło. Nie przywykł do mieszkania w takim domu i warunkach, zastanawiał się więc, jak długo pan Baverstock tu wytrzyma.
- Nie przyjechałam tutaj, by się bawić. Moim obowiązkiem
- To zależy, jak na to spojrzysz.
- Gdzie zaparkowałaś?
- Nie, nie zapomniałem. Przyjdę na obiad. Pani Sanders będzie tu około
- Mamy tak mało czasu, panno Stoneham - lamentowała kobieta. - Poza tym jest niewiele służby, a tu trzeba jeszcze gotować posiłki. Molly i Peg są potrzebne w kuchni, nie mogę ich posyłać do sprzątania pokojów!
- Myślę, że pan wie, detektywie. Łapy na ścianę.
sprawę.
wszelkie rozmowy.
Nasunął głębiej na oczy czapkę nowoorleańskiej drużyny Saints i wysiadł z auta. Jackson, korzystając ze swoich źródeł, odkrył, że St. Germaine podjęła ostatnio z banku dwadzieścia pięć tysięcy dolarów w gotówce. Sprawdził też, że nie wpłaciła tych pieniędzy na żaden inny rachunek, w każdym razie jego informatorzy nic o tym nie wiedzieli.
stworzeni.
Po dwudziestu minutach wjeżdżali już do Dzielnicy.
- O co chodzi?

dlatego wolałeś siedzieć w domu! Teraz już wiem, dlaczego chciałeś się mnie stąd pozbyć! -
Przedtem dostała mu się ósemka, ale teraz? W tym właśnie cały urok tej gry.
- Zrobiłaś wszystko, co mogłaś. Nie wolno ci się oskarżać. Odzyskamy twój dom, a
Nowe wyzwanie dodało jej skrzydeł. Niewiele myśląc, skręciła z głównej drogi i wpadła między drzewa. Ścieżka była tu wąska i nierówna, więc nie mogła jechać zbyt szybko. Jednak to, co straciła, zmniejszając prędkość, nadrobiła manewrami. Cały czas trzymała się środka, więc Edward, który był tuż za nią, nie miał dość miejsca, by ją wyprzedzić. Kiedy z zarośli wyjechała na otwartą przestrzeń, wyprzedzała go o dobre dwie długości. Wiedziała, że szybko ją dogoni, więc zrobiła zwrot w lewo i zaczęła wspinać się na następne wzniesienie.
jego groźby wciąż jeszcze rozbrzmiewały jej w uszach.
- Udręka? - spytał. - Czy może zazdrość?
ramiona. - Pozwól, że ci pomogę.
się zakochał!
wcześniej niż rywale.
chwilę rzucając durne uwagi, a pozostali stali trochę dalej, popijając spokojnie piwo.
- Niestety, klamka jest złamana - zawołał z drugiego pokoju. Przymknęła drzwi
- Och, chciałam ją nauczyć uległości. Jest zbyt krnąbrna! - odparła, nadal dumna, że
13
ugrzęzła jej w gardle, gdy usłyszała odgłosy walki, toczonej w przyległym pomieszczeniu.
- Nie uważam, żeby to było niegodziwe - szepnęła, ale pochyliła posłusznie głowę.